31.05.2010r             

  Jestem w 13tym tygodniu ciąży i jest to dla mnie nowe doświadczenie, ponieważ nigdy nie byłam mamą .  O ciąży wiem w sumie od 2go tygodnia bo zrobiłam test nie mając jeszcze wcale ku temu powodów... Po prostu to czułam to. Może i lepiej - przynajmniej ograniczylam do minimum przesiadywanie w zadymionych pubach.

Oczywiście na samym początku bardzo się denerwowałam bólami brzucha i tym czy zacznie bic serduszko. Sporo moich koleżanek  mogło by teraz razem ze mną cieszyć się ciażą. Niestety źle się to kończyło w pierwszych tygodniach... Nie wiem od czego to jest zależne ale przezywałam to razem z nimi dlatego i moje nerwy były poszarpane. Starałam się więc  nie wczuwać za bardzow swój stan i nie myslec w ogóle wiedząc jakie są historie.

Przełom nastapił jak zobaczyłam to malutkie serduszko bijące wówczas w ciałku 17,4mm dzidziusia. Nie mogłam uwierzyć...a nastepnym razem kiedy zobaczyłam te małe rączki i nóżki machające, jakby dające mi znać , że "oto mamusiu jestem i żyję"  Popłakałam się ze szczęścia u lekaża na tym fotelu, w tej niezbyt komfortowej pozycji podczas USG I nie mogłam sie uspokoić.  Dotarło wreszcie do mnie to, że będę mamą i noszę w sobie nowe Życie .