Rano kupiliśmy z mężem rzeczy które potrzebne będą mi do szpitala...teraz leżą rozłożone po pokoju i czekają aż je spakuje do torby..chęci mam szczere ale prawda jest taka,że nie czuję się dziś najlepiej,jest ciężko, nogi odmawiają posłuszeństwa,czuję się zmęczona, choć spałam z dwie godziny dziś popołudniu...mam nadzieję , że Tomek to zrozumie,tłumaczyłam mu przecież, że raz mam lepsze dni, a raz gorsze co teraz nie powinno już nikogo dziwić...tylko ludzie bez wyobraźni mają inne wyobrażenie..pewnie się ze mną zgodzicie:)nawet nie mam siły dziś siedzieć na necie...wybaczcie...pozdrawiam:)