Impreza udała się. Zmieściliśmy się w tym ciasnym salonie. Jedzenia po pachy. Prawie wszystko ugotowała moja mama. Ja tylko upiekłam ciasto i zrobiłam dwie sałatki, a tak latałam ze szmatą i sprzątałam po remoncie. Pozbyliśmy się tej wstrętnej boazerii i wstawiliśmy nowe drzwi. Ale są do poprawki i dalej trwa remont. Mam już go dosyć. Ale z remontami tak właśnie jest, że trwają w nieskończoność.

Antoś przekraczając roczek miał 7 ząbków i prawie biega. Dalej śpi dwa razy dziennie po półtorej godziny. Zasypia między 20.30 a 21. Czasem później. Śpi maksymalnie do 8. Rzadko kiedy w nocy pije mleko. Wydaje z siebie dziwne dźwięki, ćwiczy mowę. Ostatnio na pytanie taty: co chcesz na śniadanie? odpowiedział: "JEŚĆ". Ależ było nasze zdziwienie... Z trudnych słów powiedział jeszcze: "jedziesz", "Asia" i "jeszcze". Ale myślę, że nie wiedział, co powiedział. Najczęściej mówi: "ziazia", "dziadzia", "si", "ja", "tata". 

Spryciul umie schodzić z kanapy, ale zaczął wstawać na niej i chodzić po niej i schodzi, jakby nie było spadu. Trzeba go łapać... I co z takim zrobić? Strach pomyśleć. 

A ja przez ciążę jestem bardziej nerwowa. Nie mam cierpliwość do małego Antosia. Załamuję ręce, czasami aż chce mi się płakać. A wszystko przez to, że boli mnie kręgosłup, a Antoś czasami nie chce współpracować. Ciężko go przebrać albo ubrać. W tym tygodniu prawdopodobnie wjedzie nowa kanapa, więc może ból kręgosłupa się zmniejszy. I nowa szafa :)) Bo przecież muszę zmieścić tą dwójkę dzieci gdzieś.