Czasami mam wrażenie, że Antek dogadania dwulatków. Choć, żeby nie było, Miłoszek też jest bardzo mądrym dzieckiem, a mówi odkąd skończył rok. Ale Antoś też zaczyna powtarzać słowa. Kilka dni temu powiedziałam do niego, żeby powiedział babci "cześć". I powiedział, ku mojemu zdziwieniu, bo nigdy nawet go tego nie uczyłam. Zawsze było: daj cześć. A nie "powiedz cześć". Potem zdarzyło mu się to jeszcze kilka razy. A wczoraj mąż był z nim na podwórku wieczorkiem i spotkał kolegów. Jedni do drudzy powiedzieli "cześć" i Antoś też się odezwał: "ceśc". Wczoraj też próbował mówić: "ciocia" i też mu się udało. Co prawda te jego słowa odbiegają od prawidłowego brzmienia, ale tak właśnie zaczynają dzieci. Cieszę się, że już tyle mówi, bo nie nastawiałam się, że zacznie mówić wcześniej niż 2,5 roku. Chłopcy późno zaczynają, ale i Vici późno mówiła. Feluś przez 2,5 roku mówił tylko "mama". A teraz gada jak najęty. Mam nadzieję, że jak pojawi się braciszek to to się nie zmieni. Stres na zmianę sytuacji może się różnie odbić.

Oprócz tego, że Antoś mówi, to świetnie tańczy, pupcią kręci. Czasami się sam położy do przewijania, ale zwykle mi ucieka i kopie nogami, niedobrus. Wczoraj tak uciekał, że walnął ręką w ścianę i aż się zaniósł. Takiego bólu to dawno nie było. Wczoraj Antoś wieczorem po powrocie z dworu, kiedy szykowałam drugą kolację, bo tamtą wybiegał, zaskoczył nas jeszcze czym innym. Wspiął się na krzesło, wstał i włączył radio. I nawet na odpowiednią głośność. Usiadł, czekał na "am". Ja zawsze włączam radio, jak jesteśmy w kuchni. A że teraz tego nie zrobiłam... 

Wczoraj była u nas moja koleżanka z podwórka i z klasy - Asia P. - B. Jest w 7 miesiącu ciąży. Antoś jednak nie był do końca sobą. Ciągle chciał ruszać ciasto ze stołu. Potem wymyślił, że będziemy sobie rzucać piłkę (nauczył się tego wczoraj rano). Zazwyczaj bywa grzeczny, a tu troszkę popisówka.