Mały Italiano

Moja mama mówi, że jak urosnę to wszystko zrozumiem.Mój Papa'(tata) pochodzi z Włoch,i oczywiste jest to, że mówię również po włosku:)Nigdy nie miałem problemów ze zrozumieniem tych dwóch różnych języków.Moja mama twierdzi, że jest to normalne zjawisko gdyż mój mózg jest chłonny jak gąbeczka( nie bardzo wiem co to oznacza,ale moja mama jest mądra,Na pewno kiedyś mi wytłumaczy:) Wszystko było wspaniale,dopóki nie poszedłem do przedszkola.Nie mówię,że jest mi tam źle,wręcz przeciwnie Panie są super!i mam wielu przyjaciół.Mówią na mnie "Amorek" Od pewnego czasu zastanawiam się czy moi koledzy mnie rozumieją.W czasie zabaw,czasami tak zwyczajnie zapominam i mówię po włosku.I wtedy zaczyna się zabawa:D mogę mówić co chce.Zazwyczaj Piotruś idzie do Pani powiedzieć " A Wiktorek znowu mówi inaczej" Nauczycielka wtedy tłumaczy dzieciom dlaczego tak mówię,a mnie prosi,żebym mówił po polsku:) Ale heca!bardzo mi się to podoba.Choć czasami zapominam słówek po polsku i mam problem,bo nikt mnie nie rozumie:( Słyszałem też jak Pani powiedziała mojej mamie "Jest szczęściarzem,bo język ma we krwi" Po kilku miesiącach teraz już Panie rozumieją moje "włoskie wybryki" i znają niektóre słówka:)Ale fajnie,bo choć troszkę czuje się jak w ojczystej Italii:D