Od czego zacząć? Oto jest pytanie!

Dwa miesiące, ponad dwa spędzone na wegetacyjnym "urlopie" e bobasowym.

Żenujące!

Bić i matkę i patrzeć jak puchnie:-) Wstydzi się rodzicielka , że dopuściła się owego zaniedbania lecz doba miała za mało godzin, stanowczo za mało!

Dziecina urosła i spoważniała! Obejmuje już swoje stanowisko w wielu kwestiach a to czasami była uff coż dużo pisać nie po matki myśli. Kochany potworek nam rośnie, lecz o smykałce do rządzenia warto w tym momencie wspomnieć. Burzy się dziecię, wymusza swe racje i daje tym samym powody do gdybania co będzie dalej... Czas jednak uświadomi matce co robić, jakie znaleźć kompromisy i w jaki sposób temu małemu diabełkowo różki spiłować:-)

Z małek kruszynki, bezradnej i słodziutkiej wyrasta mała kobietka której wydaje się, że jest "duża" przez duże U i wolno jej także bardzo duuuuużo...:-)

W przedszkolu chwalą że mądra jest córka i grzeczna nie zaprzecza mama temu pierwszemu, lecz druga kwestia trochę sporna pozostaje. Czasami gdy śpi patrzy rodzicielka na dziecinę i sama nie wierzy że ta buźka, przesłodka, przecudna potrafi grymasić tak perfekcyjnie że matce sił pod koniec dnia braknie. Kocha matka piszczałke i nic tego nie zmieni.