Wiersz stary, lecz wymowny... Usłyszany kilkanaście (może trochę więcej jak kilkanaście) lat temu...

"Odnaleziony" i...koniecznie musi się na e bobasowym blogu znaleźć...

DAJCIE DZIECIOM SŁOŃCE

Kiedy dziecko śpiewa – śpiewa cały świat. Cały świat piosenką jest, śpiewa kot i śpiewa pies, ptak na niebie, wiatr na drzewie, świerszcz na łące… Nawet kiedy pada deszcz, to ten deszczyk śpiewa też, że po deszczu, że po deszczu będzie słońce.

Kiedy dziecko tańczy – tańczy cały świat. Z rudym kundlem czarny kot, drzewa z niebem, z ziemią płot, ptak z obłokiem, wiatr z motylem, świerszcz na łące… Cały świat ma tyle lat, ile dzieci mają lat, te dzieciaki, co do tańca wzięły słońce.

Kiedy dziecko płacze – płacze cały świat. Kot ma oczy pełne łez, na podwórku płacze pies, wiatr w kominie, mysz pod miotłą, świerszcz na łące. O, jak słono od tych łez, nawet cukier słony jest, o, jak ciemno, o jak zimno – gdzie jest słońce?

Dajcie dzieciom słońce, żeby łez nie było, Dajcie dzieciom słońce, dajcie dzieciom miłość. Dajcie dzieciom słońce, całe słońce z nieba, Żeby mogły tańczyć, mogły śpiewać.