Podsumowanie roku nie jest łatwą sprawą, lecz spróbuje matka „wydobyć” kwestie najwazniejsze. Dziecina usamodzielniła się. Rozpoczęła kolejny etap rozwojowy. Nie potrzebuje już matki by się ubrać, samodzielnie zjada posiłki, koloruje nie pytając jaki kolor ma trawa, a jaki niebo – wie to. Cóż może to dziwne ale mamusia jakoś dziwnie się czuje, za szybko ten czas ucieka. Dawniej wszystko co dziecko robiło koordynowała matka sama, każdy ruch był uzależniony od niej a teraz? Teraz uległo to już zmianie. Dumna jest mamusia z córeczki, ale...co będzie dalej? Nie myślmy o tym, bo ciarki na plecach się pojawiają:-)

...

Przedszkole było przełomowym wydarzeniem mijającego roku. Emocje , które towarzyszyły temu wydarzeniu są nie do opisania. Lęk, strach, niepokój matki osiągnął zenitu. A dziecko? Dziewczynka już pierwszego dnia szczęśliwa wróciła do domu, zadając pytanie czy jutro też może iść. Matka siedziała w pracy jak na szpilkach, miejsca nie potrafiła sobie znaleźć a córka bawiła się znakomicie:-) Smutno szczerze powiedziawszy mamusi było, bo poczuła się źle.. Amelka nie płakała, nie tęskniła, a rówieśnicy w szatniach arie operowe „wyśpiewywali”:-)

Łzy matce się w oczach kręciły lecz z drugiej strony lepiej tak niż gdyby to dziecko płakało i tupało że nie zostanie w placówce, prawda? Tęsknota pojawiła się po 5 dniach. Dziewczynka przytuliła się do matki (pamiętna chwila) powiedziała że bardzo chciałaby znowu być w domku z mamusią, bawić się, kolorować i czytać książeczki.

Usłyszałam: „bardzo Cię Kocham Mamusiu” - coś niezwykłego, takiego...mądrego, dojrzałego. Ach, nawet teraz pisząc o tym zdarzeniu łezki się pojawiają:-)

...

...

...

Już wcześniej Amelka podczas przytulańców wypowiadała to zdanie , słowa lecz wtedy w tym dniu zabrzmiały one „inaczej”. Nie umie matka tego wytłumaczyć , to trzeba poczuć... Uświadomiła sobie jak dziecko potrafi już okazywać uczucia , najważniejsza jest bowiem MIŁOŚĆ!

 ...

W tym roku dziecko emocjonalnie także dojrzało.

Potrafi skrzat emocjonalnie „działać”. Pojawił się syndrom jedynaczki, co zaczyna być niepokojące. Dziewczynka dzieli się zabawkami tylko z wybranymi osobami a na pytanie czy chciałby mieć siostrę lub brata odpowiedziała (podobno)„nie, nie wszystko jest moje a małe dzieciaki wszystko chcą a ja dawać nie będę bo jestem jedną córeczką i jedną wnusią „. Problem dzielenia się nie istnieje w przedszkolu ( zrobiła matka wywiad w tej kwestii). Amelka wręcz przeciwnie odda nawet gofra z bitą śmietaną koleżance jak ją o to poprosi ( warunek musi powiedzieć poproszę Amelka i musi sama nie mieć na niego ochoty:-))

Sama radość:-)

...

Nie obce stało się nam także PYSKOWANIE! O , tak ma dziecko charakterek:-) Specyficzna mieszanka:-) Nie wnikajmy w detale co po kim bo to najmniej istotne w każdym razie już teraz matka jest pewna że da sobie córka radę w życiu:-) Pani Dyrektor Kochana:-)

...

Rok szczególny, jak każdy od chwili pojawienia się tej malej istotki w mym życiu.

Piękny jak każdy dzień spędzony z córeczką...

Edukacyjny jak każda godzina czytania, kolorowania, wyklejania, rozmów z dzieckiem...

Emocjonalny jak słowa KOCHAM CIĘ MAMO wypowiadane miliony razy przez dziecinę...

Ważny jak minione cztery lata z ukochaną osóbką bez której życie nie miałoby już sensu!!!!!!!!!!

Od ponad czterech lat jesteś całym mym światemSkarbie!