o tak,pamiętam.Mimo ,że już czwórka z przodu,to dzieciństwo pamiętam i te zabawy z podwórka...

-pamiętam,jak mając siedem lat /niecałe/ mieszkałam jeszcze na wsi,zanim sprowadziliśmy się do Mińska.Mieszkaliśmy z daleka od ulicy,w głąb podwórza.Ale zaraz przy ulicy stał budynek /i stoi nadal/.W budynku tym mieściła się swego czasu apteka,a z drugiej strony budynku mieszkała pewna rodzina.Czasem tam chodziłam,mieszkał tam pewien chłopak,trochę starszy ode mnie.Jeśli dobrze kojarzę,miał na imię Jurek.Lubiłam tam chodzić,bo razem się bawiliśmy w teatr. Kojarzę jakieś słupy,być może ,że był to trzepak./albo coś w rodzaju trzepaka/. Jakieś zasłony,kotary,i te zabawy lalkami,w teatr.Te sceny zabaw na tamtym podwórku często stoją mi przed oczami.Nie wiem dlaczego.

W każdym razie utkwiło mi to w pamięci.Oczywiście wspomnień jest o wiele więcej.Wyjazdy do babci,zabawy na śniegu sankami,kąpiele w blaszanych wannach.Pamietam,jak na sąsiednim podwórzu u babci,mieszkał jej brat z rodziną.Często tam bywaliśmy z rodzicami,leżakowaliśmy,przychodzili sąsiedzi z dziećmi.Ganiałam z nimi na podwórku,zbieraliśmy porzeczki z krzaków.Nie zapomnę,jak spadłam z leżaka,prosto w pokrzywy.Nie zapomnę purchli na nogach,rękach,mogłam mieć wtedy ze 4-5 lat.

Gdy byłam starsza,oczywiście wychodziłam z dziewczynami przed blok.Wtedy już mieszkałam w mieście,które dopiero poznawałam.Przeprowadziliśmy się tam w lutym 1982 r,więc w połowie 1 klasy.Ten czas był ciężki dla mnie,bo trzeba było się przestawić,ale gdy tylko podrosłam i poznałam towarzystwo z osiedla-zaczęło się podwórkowe szaleństwo.Trzepak,guma do skakania, posiadówki pod blokiem do późnych godzin.Fajne to były czasy,bez komputerów,tabletów,tego całego skomputeryzowania.Więcej świeżego powietrza.I podchodzenia pod balkon i krzyku typu : MAMAAAA, rzuć picie....albo  "idę na miasto" ...i takie tam.

O tyle dobrze,że moje starsze dzieci mają podobne wspomnienia z podwórka.Najmłodszy,niby też-ale ..to już nie to samo.