No i mamy 13.stycznia. Mówiłam ostatnio mojemu "coś dawno nie byłam w szpitalu". Ten tylko popatrzył na mnie krzywo z tekstem : "weś nie kracz".

Leci mi i Synkowi 36tydzień ciąży a pamiętam jak srałam w gacie,gdy szyjka zaczęła się skracać w 21tygodniu. Totalna masakra ale już na szczęście można odetchnąć.

Teraz znowu pojawia się strach,noce srednio przespane,ciągłe sikanie,ale myśl ze to już niedługo stanowczo poprawia mi nastrój. No i zgagol już mniej meczy,a to z powodu opadnięcia mojego ciążowego brzuchozolka :) mysłałam ze nie ma nic gorszego od ciąglego heftania na początku ciąży ale jednak jest.

nudze się jak bóbr,wiem że nie powinnam łazić,ale przecież nawet bez chodzenia skurcze są. Ale taki chyba juz mój urok bo są,czasem nawet regularne i bolesne ale sie wyciszają.

boję się operacji i co tu bedę ściemniać,że się nie boje. ale przecież jakoś Dzidziuś musi przyjść na świat a nie łaskaw jest obrocić swojej pupci :D za wygodnie mu chyba.

no i boję się,że znów zawita u mnie kolka nerkowa...w 21tygodniu skróciła moja marna 3-centymetrową szyjkę do połowy. trzęsę się na myśl,że znow sie pojawi,tym razem juz przy porodzie.

Synek chyba chce połamać mi żebra,dobrze,że już niedlugo (miesiąc) i termin.

coś czuję,że i tak poznamy się wcześniej.