Natuś urodził się 9 września 2012 roku w niedzielę, o godzinie 3:25.

W sobotę poprzedzającą ten dzień wybrałam się do szwagierki. Wypiłam kawę, coca-colę i zjadłam tosty z m.in. czosnkiem w składzie - wyrób Jarka. Wróciłam do domu o 21:30. Uśpiłam Antosia i po 22 zauważyłam, że silnie i często napina mi się brzuch. Dostałam rozwolnienia - jeden z objawów nadchodzącego porodu. Przed północą zadzwoniliśmy po teściową. Wykąpałam się, ubrałam w ciuchy i trochę skurcze osłabły. Chyba ze stresu. Zastanawiałam się czy jechać czy nie. Bałam się, że jeśli to jeszcze nie teraz, to położą mnie w szpitalu a Antoś zostanie bez mamy. Przed 1 w nocy pojechaliśmy.

Gdy zbadał mnie lekarz, powiedział, że mam 8-9 cm rozwarcia. Ależ byłam mile zaskoczona, że już tyle. Michał oczywiście był przy porodzie. Wspierał dzielnie, rozśmieszał do czasu aż nie miałam siły się śmiać i kazałam mu przestać :) Jak dostałam bóli partych, to urodziłam w 5 minut. Już wiedziałam jak przeć i o co chodzi. Ogólnie poród bez problemu, szybki. Zdrowie też nie najgorzej.

Jak dostałam Natusia tuż po porodzie, to mąż powiedział, że wygląda tak samo jak Antoś. Bardzo go przypomina. Ma również moje usta. Ale przede wszystkim to najgrzeczniejsze dziecko pod słońcem. Wogóle nie płacze, chyba że jest mu zimno. Ciągle obserwuje go pod jednym kątem: czy nie ulewa. Mając trudne doświadczenia z mocno ulewającym Antosiem, mam obawy, żeby z tym nie było tak samo. Napewno jest lepiej niż z Antosiem, odbija mu się i raczej nie ulewa, choć zdarza się, że jakaś smużka mleka wyleci albo pojawi się serek w buzi. Jest jeszcze bardzo malutki, nie wiem jak wyglądało w tym wieku ulewanie Antka.

Natuś prawie całą dobę śpi. Choć mam dwójkę dzieci, mam więcej wolnego czasu, niż jak Antoś był sam w jego wieku. A jaka była reakcja Antosia? Nawet nie marzyłam o takiej! Antoś dostał od Natka auto w prezencie. Wziął szczęśliwy, a te które właśnie miał w ręku kazał dać jemu i wrzucił mu do łóżeczka.Dał mu cześć, a wychodząc z pokoju mówił mu papa. Rano jak wstaje, to najpierw sprawdza, czy on jeszcze tu jest. Jak wraca ze spaceru z babcią, to najpierw idzie w butach do Natusia. Bardzo mu się podoba jego braciszek. Na szczęście Natuś przynajmniej na początku nie wymaga dużo uwagi, więc mam dużo czasu dla Antosia i na całą resztę. Antoś więc nie specjalnie odczuwa jakąś stratę, że ktoś zajmuje jego mamę. Robi mu cacy, daje mu buzi w główkę, jest słodki. Myślę, że jest szczęśliwy z tego, że ma brata. A będzie jeszcze bardziej, jak Natuś zacznie się uśmiechać i trochę nawiązywać kontakt.

My z Michałem jesteśmy dumni z naszych synków. Antoś jest bardzo grzeczny i mądry. Natuś słodziak ciągle śpi. Jutro przyjeżdża moja mama na tydzień do pomocy. Wiezie górę prezentów. Generalnie świetnie dajemy sobie radę, ale zawsze jest choć pretekst, żeby mnie moja rodzina odwiedziła. Przynajmniej mama.