Antoś wytrwale uczestniczył w Oktawie Bożego Ciała. Bez ociągania przychodził z podwórka, by się umyć i przygotować do wyjścia. Wołał: „Gdzie mój mundurek?”. Kiedy go ubierałam pomyślałam, że ładny z niego ministrant będzie-jak zechce! Szedł równiutko i dzwonił głośno. Dzisiaj dodatkowo miał wianuszek i co chwila wstawał z ławki, podchodził do jakiejś osoby i pokazywał rękodzieło. Pokropiony wodą święconą oznajmił, że ksiądz miał wianek święcić, a nie mnie... Antoś jak i inne dzieci otrzymał dzisiaj specjalne Błogosławieństwo i oczywiście najważniejsze-nagrodę w postaci cukierków:) Zasypiając powiedział: „ Wiesz mamo, ja lubię ten Kociółek”.