Wróciłam dzisiaj późno. Spotkanie polonistów przedłużyło się. Szybko zaczęłam robić obiad. Do kuchni wszedł Antoś, taszcząc pod pachą kilka samochodów i wrzucił je na kuchenny stół. W sam środek przygotowanych składników na surówkę. Wołam: Antoś uważaj! Mama robi tutaj jedzenie. Idź rozbij się z tym w pokoju. Na to mój syn: Mamo, rozbić...ostatni raz to ja się rozbiłem na schodach i nos mnie bardzo bolał!

Późnym popołudniem zasiadłam z nim do kupionej wczoraj bajeczki- odwzorowywanki. Antoś wyciągał szablon i próbował odrysowywać zwierzę. Większość z nich znał: krówka, kotek, kaczka. Nagle Antoś woła: A to lisek. Mówię: To nie lisek to Collie- chciałam dokończyć- rasa psa, ale nie zdążyłam. Mój syn wyprzedził mnie i stwierdził: Liski colę piją, a tata mówi, że jest niezdrowa?!

Od kilku dni nie mamy niani. Mówimy do synka: Antosiu jutro niania nie przyjdzie. A czego?- pyta syn. Wiesz znalazła sobie inną pracę-odpowiadamy. „To kupcie mi nową”- doradza Antoś. Żeby to było takie proste. Żeby świat dorosłych nie był taki skomplikowany. Dobrze, że wyobraźnia dziecka potrafi nam osłodzić ten świat i trudy codzienności rozświetlić szczerym uśmiechem.