Położyłam maluszka na drzemkę, a sama w tym czasie przejrzałam jej albumik o pierwszym roku życia!Aż trudno uwierzyć kiedy ten czas tak zleciał... Mam wrażenie że nie tak dawno jeszcze w ciąży byłam, a tu już mój szkrab biega po całym mieszkaniu, mówi, tańczy, sam się bawi. Tyle cudownych chwil za nami. Nawet jak było ciężko, choroba czy zmęczenie, teraz pamiętam same dobre rzeczy.

Najcudowniejszą nagrodą jest uścisk jej cieplutkich rączek, buziaczek w policzek, wypowiedziane słowo Mamo, kiedy przytula się całą sobą, ale też gdy psoci, to widzę w niej odbicie naszej miłości. I ta świadomość, że oto powstał mały człowiek z naszej krwi, naszych genów - po prostu cud istnienia.

Moje kochane słoneczko ma już 13,5 miesiąca. Kocham ją najbardziej na świecie ;)