Jest piątkowy wieczór 11-lutego-2011 rok. Moja mała córeczka Nati już smacznie śpi w swoim łóżeczka, mężuś w pracy, a ja krzątam się po domu, by doprowadzic go do stanu używalności. Posprzątane ;)

We wtorek kupiłam leki i teraz niecierpliwością czekam na @, by w końcu móc przygotowywać organizm do wymarzonej drugiej ciąży. Dlaczego jak człowiek tak bardzo czeka, to cykl jest taki długi. Już 44 dzień.

A może test?? Ostatni robiłam 2 lutego i pokazała się jedna, gruba, brzydka kreska. Boję się rozczarowania...

Zdecydowałam się jednak, a co mi tak. I znowu jedna kreska. Nie zdążam jednak wyrzucić, bo Nati budzi się i popłakuje. Biegnę ja przytulić, moja malutką 14 miesięczną córeczkę. Usnęła. Uśmiecha się przez sen. Skarbuś mój mały.

Idę wyrzucić, ale na teście pojawiła się druga kreseczka. Taka jasna ale jest.

Płaczę , płacze jak głupia. Ze szczęścia, że się udało, ze strachu że to już. Mężuś wraca późno ale poczekam, bo to przecież nasz współny mały cud.