nie wiem jak często będę tu zaglądała, wiem tylko, że jak dam radę to wpadnę... urodziłam synka 5 mies i tydzień temu... Nie był to łatwy poród... Wywoływano go, więc ok godz 12 miałam już silne bóle, które utrzymywały się do 19.15, wszystko było na siłę, przebicie pęcherza płodowego, rozwarcie, ach, zły czas, bo okupiony potem silną nedokrwistością i kiepskim zszyciem, króte w duecie przez dwa tyg po poodzie sprawialy, ze byłam rówie nieporadna jak mój syn, jedynie leżałam i płakałam z bólu, oraz omdlewałam..ale jakos koszmar się skończył i udało mi się skupić na pięknie cudu bycia mamą... teraz zachwycam się każdym osiągnięciem intelektualnym jak i fizycznym mojego synusia... wczoraj nauczył się wypuszczać powietrze przez zamkniete usta, co dało efekt opluwania co popadnie i 'pierdzenia' ustami :) dzisiaj także trenował nowa umiejętność i widzę, że zachwyt nad śpiewem i piskiem minął...ciekawe czy chwilowo? podobało mi się jak leżał i śpiewał na całe mieszkanie uśmiechając si radośnie :) a jeśli chodzi o fizyczność, to silny z niego chłopak, już prawie sam siedzi, i od kilku miesięcy jak stawiam go sobie na kolanach, to tak się pręży, że czasem czuję, ze wcale nie trzymam go a jedynie on sam utrzymuje swój ciężar...a mam co trzymać, bo waży 8kilo 300.

Ostatnio spotkałam koleżankę w przychodni, wyszła z synkiem, który miał 9 mies a był nieznacznie większy od mojego szkraba...niesamowite, dopiero to uzmysłowiło mi to, jak jest on wielki :0

ok wpadnę tu jeszcze kiedyś...tyle wstępem mojego początku macieżyństwa i stopniem rozwoju szkrabika ;)

pozdrawiam, jeśli ktoś zajrzał :):)