Polscy pediatrzy znów biją na alarm - dziewięcioro na dziesięcioro dzieci jest obarczone wadą rozwojową, lub jest dotknięte schorzeniem. Co czwarte dziecko cierpi na chorobę przewlekłą! Wady postawy, wzroku, kiepskie (fatalne) uzębienie, zła ogólna kondycja fizyczna - to najbardziej powszechne problemy najmłodszych Polaków. 

Raport pediatrów nie dziwi - od kilku lat publikowane są niemal identyczne dane - widać przy tym, że statystyki się pogarszają. Lekarze winę rozkładają między dwie (albo nawet trzy) strony: rodzice i szkoła nie dbają o zdrowie młodych ludzi. Siedzenie przed telewizorem i komputerem zamiast aktywnych zajęć po godzinach nauki, zbyt mała liczba zajęć wychowania fizycznego, obecność śmieciowego jedzenia w szkołach (automaty ze słodyczami, chipsami i gazowanymi napojami) - to główne przyczyny fatalnego stanu zdrowia najmłodszego pokolenia. 

Ale nie bez znaczenia jest też fatalna - zdaniem pediatrów - opieka medyczna nad dziećmi: większość z nich nie ma bezpośredniego dostępu do specjalistów chorób dziecięcych (czyli właśnie pediatrów). Pozostają pod opieką lekarzy rodzinnych, którzy tylko w niektórych przypadkach wypisują rodzicom skierowanie do pediatry - specjalisty (tak samo, jak np. do kardiologa czy neurologa). Pediatrzy apelują o zmianę przepisów, tak by pediatrzy mogli - tak jak było jeszcze kilka lat temu - być lekarzami podstawowej opieki zdrowotnej dla dzieci i młodzieży. 

Piszę o tym, choć nie wierzę, że apel pediatrów przyniesie skutek. W niektórych miastach jedynym rozwiązaniem, by zapewnić dziecku dobrą opiekę lekarską jest zdecydowanie się na prywatnego pediatrę. Nie wszystkich na to stać, i chyba nie o to chodzi, żeby zmuszać rodziców do niemałych wydatków. Ktoś w Ministerstwie Zdrowia powinien pójść po rozum do głowy - jeśli nie zadbamy o to, by najmłodsi rośli zdrowo (a przynajmniej - zdrowiej niż do tej pory) za kilkanaście lat i tak za to zapłacimy - leczenie kosztuje o wiele drożej, niż profilaktyka. A leczenie chorób przewlekłych to niekończące się wydatki. Warto kalkulować w perspektywie trochę dłuższej, niż rok, lub cztery lata. Od wyborów, do wyborów.