Komentarze

• asia1208 | 20-11-2012 16:38:25 | zgłoś naruszenie

  będzie dobrze..
  porozmawiaj z mężem na spokojnie a na pewno Ci ulży jak się wygadasz.. mąż powinien Cię wysłuchać i wspierać w trudnych chwilach.. wiem jak to jest gdy coś się w sobie dusi.. dlatego trzeba to z siebie wyrzucić jak najszybciej. Trzymaj się ! pozdrawiam.

  

• magdzia3010 | 20-11-2012 19:33:18 | zgłoś naruszenie

  Dzięki, moze rzeczywiscie będzie dobrze. Moja teściowa miała się wstepnie zająć Hanią jak wrócę do pracy, ale zaczęła kręcić nosem, na dojazdy do nas i tak mnie to rozwścieczyło... może nie ona sama, ale fakt, że już miałam wszystko poukladane w głowie. A teraz zostałam na lodzie... Moi rodzice pracują to mi nie mają jak pomóc... a tyle się teraz słyszy o tych opiekunkach... Do żłobka tez jeszcze nie chcę jej oddawać, bo jest za malutka. Pewnie więcej będę na L4 niż w pracy. Więc zaczęły się poszukiwania opiekunki, a to nie takie łatwe. Mąż się tak jakby tym nie przejmował, a ja nienawidzę pokazywać słabości-taka już jestem. Na zewnątrz udaję, że coś mnie nie rusza, a od środka rozrywa... Pozdrawiam

  

• Amaranth | 23-11-2012 10:33:09 | zgłoś naruszenie

  No Madzia nie dziwię się, że aż bóle brzucha masz...Ale na pocieszenie powiem Ci tak: Zrobi to dobrze i Tobie i Małej...wierz mi. Ja siedzę z synkiem od prawie 2 lat w domu...nie jest łatwo. Potrzebujesz kontaktu z ludźmi i ładowania akumulatorów. Pamiętaj, że wracasz z pracy i jesteście razem-a Ty masz wtedy siły na zabawę(bo cały dzień zabawy z Małym Dzieckiem nie jest taki fajny).
  Ja się uwiązałam i niestety uwiązałam do siebie Synka(duży wpływ miało na to również to że karmiłam ponad rok-więc jakiekolwiek dłuższe wypady, albo nocny imprezy odpadały...)...wszystko MAMA, MAMA, MAMA...nawet w nocy przez sen do mnie mówi...
  
  Na pewno na początku będzie Ci ciężko, ale zobaczysz-Córcia i tak będzie Cię kochać i będziesz dla niej najważniejsza!!!!

  

• Amaranth | 23-11-2012 10:37:06 | zgłoś naruszenie

  A co do męża...Hehe, uśmiechnij się po prostu:D
  Faceci mają jakieś dziwne myślenie:P Mój np. dogaduje mi, że w drugą ciążę zaszłam bo wolałam siedzieć w domu-a ja tak się cieszyłam że po przeprowadzce pójdę do ludzi :P
  Miesiąc po przeprowadzce zaszłam w ciążę:P:P
  Ja się śmieję, bo wiem, że mężczyzna nie potrafi myśleć jak kobieta-matka:D

  

• magdzia3010 | 23-11-2012 20:20:40 | zgłoś naruszenie

  Dzięki Amaranth:) Ja z moim synkiem siedziałam ponad 2 lata w domu. Byłam kompletnie znudzona - tylko czekałam do 17 aż mąż wróci do domu. Miałam w tym czasie dorywczą pracę i kończyłam zaocznie studja - poradziłam sobie, ze znalezieniem pracy było gorzej, ale w końcu i to sie udało. Pamietam jak szlam do pracy to ryczałam jak bóbr. Ale przywykłam. Taraz jest zupełnie inaczej. Sytuacja finansowa nie pozwala bym zostala w domu - chyba, żebyśmy żyli od pierwszego do pierwszego:) No wiesz kredyt mieszkaniowy, samochód, opłaty, dwójka dzieci to duża odpowiedzialność i wiecej kasy idzie:) Trochę sie wyciszyłam, bardziej denerwuje mnie nie teraz fakt, że nie wiem z kim mam mała zostawić. Zaczynam poważne poszukiwania. 15 stycznia wracam do pracy, maż jeszcze weźmie dwa tygodnie tacierzyńskiego, wiec od lutego musi zostać z kimś - z kimś obcym. Straszne bo ona jest taka malutka i bezbronna. Pozdrawiam.
  

  

• Amaranth | 24-11-2012 09:29:22 | zgłoś naruszenie

  No widzisz, a mnie czeka perspektywa kolejnego roku w domu...Synuś jak będzie miał 26 miesięcy przywita na świecie swoją młodszą siostrzyczką...więc znów siedzenie w domu...

  

Jeśli chcesz dodać komentarz musisz się zalogować.