Usiadłam pod wieczór do komputera. Odpaliłam gg. Kilku znajomych było aktywnych. W tym mój szwagier - od 2 tygodni szczęśliwy tatuś! Zaczeliśmy pisać ze sobą o malutkiej Łucji i o moich dzieciach. Wtedy Ksawek poprosił czy mogłabym zrobić galaretkę? Pewnie, że mogłabym. Poszłam ! Wstawiłam wodę w garnku i wróciłam do kompa. Patryk spał już od 20.00, a Ksawek oglądał bajki. Więc mama mogła spokojnie usiąść do kompa i dalej pisać ze szwagrem. Jednak po pół godzinie musiałam skończyć pisanie ze szwagrem, bo miałam jeszcze wykąpać Ksawerego. Więc musiałam iść nalać wodę do wanny. Drzwi do łazienki mam w kuchni, więc jak tylko weszłam do kuchni, to uderzył mnie smród przypalenizny! Od razu mnie oświeciło - woda na galaretkę!!! Podbiegłam do gazówki, wyłączyłam gaz, garnek zalałam zimną wodą i odstawiłam na bok no i szybko okno na ościerz otworzyłam! I w tym całym smrodzie śmiałam się z samej siebie. Bo nigdy nie rozumiałam, jak ktoś może przypalić czajnik lub garnek z wodą???? A co ja właśnie zrobiłam????