Mieszkanie w którym mieszkamy, wynajmujemy. I niedawano właściciel mieszkanka nam powiedział, że chce je sprzedać. Na razie nie ma chętnych, ale przecież nie będziemy czekać do momentu, aż on je sprzeda i wtedy my w pośpiechu będziemy szukać nowego lokum i się przenosić. Więc to normalne, że z mężem często rozmawiamy o nowym mieszkaniu. Jesteśmy w trakcie poszukiwań. Tyle, ze mamy problem z tym czy szukać mieszkanka tu gdzie teraz mieszkamy, czy może w pobliżu naszych rodziców? A dlaczego takie rozdarcie miejscowe? O tym nie dziś. Ale Wam napiszę, bo już niedługo będę potrzebowała Waszego wsparcia. Jednak wracając do sprawy mieszkanka, to Ksawek jest już dość pojętnym chłopcem, w końcu za ponad 2 tygodnie skończy już 4 latka. No i on słyszy, jak mąż i ja rozmawiamy o przeprowadzce. I od czasu, jak dodał sobie dwa do dwóch, to zaczęły się pytania. Chodził po mieszkaniu, pokazywał np. na szafy i pytał się czy są nasze, czy może pan nam je zabierze? Pokazywał na łóżka i pytał czy nasze, czy pana? I tak wszystko po kolei, o wszystko się pytał czy to nasze, czy może pana? I nie dość, że go uświadamiam, że wszystko jest nasze, tylko mieszkanko jest pana i jedynym meblem pana jest szafka pod zlewem w kuchni, to i tak moja kochana pociecha potrafi chodzić i ciągle pytać o to samo, jakby był niepewny i bał się, ze pan jednak nam zabierze nasze meble, ciuchy i inne rzeczy. Oczywiście o zabawki też padły pytania czy pan nam ich nie zabierze czasem?! No przecież to bardzo ważne, prawda? Bo jakby pan zabrał nam zabawki, to czym Ksawek i Patryk by się bawili? Kochane moje smyki:):):)