"Bądź grzeczny, bo jak nie, to Mikołaj w tym roku nie przyniesie Ci prezentu!"- takie słowa w okresie przedświątecznym słyszy chyba każde dziecko. I ja również słyszałam te słowa, ale chyba ich działanie zawsze miało bardzo krótkotrwały efekt. Nie należałam do szczególnie niegrzecznych dzieci, ale jak to dziecku, zawsze coś zdarzyło mi się przeskrobać. Tak było też pamiętnego 5 grudnia, roku nie pamiętam którego. Miałam może 4 lub 5 lat. Okropnie wtedy nabałaganiłam i tak bardzo nie chciało mi się sprzątać. W dodatku podczas malowania, ubrudziłam farbą ścianę. Zmuszenie mnie do posprzątania wymagało od mojej mamy ogromnego trudu i cierpliwości. Po wielogodzinnych trudach, w końcu udało mi się posprzątać wielki bałagan. Gdy przyszła pora snu i mama kładła mnie i moją siostrę do łóżek, powiedziała: "Idźcie już spać dziewczynki, a w nocy może przyjdzie do Was Święty Mikołaj." I wtedy właśnie sobie przypomniałam. Następnego dnia były Mikołajki, a ja byłam niegrzeczna. "O nie!"- pomyślałam, "A co jeśli Święty Mikołaj nie przynisie mi prezentu?". Strasznie się popłakałam na samą myśl o tym, zaczęłam przepraszać mamę i obiecywać, że już zawsze, ale to zawsze będę grzeczna. Mama uspokajała mnie, mówiąc, że może Mikołaj słyszy, to co teraz mówię, wierzy, że będę już grzeczna i przyniesie mi jakiś upominek. Miałam nadzieję, że słowa mamy się spełnią, ale nie miałam pewności. Bardzo się bałam, że nie znajdę rano nic ukrytego w buciku, długo nie mogłam zasnąć. Gdy rano wstałam, nieśmiało podeszłam do bucików i zobaczyłam, że Mikołaj uwierzył w moje obietnice i przyniósł mi upragniony prezent. Byłam przeszczęśliwa i bardzo zmotywowana do bycia grzeczną. Dopóki pamiętałam, to byłam :)