Moja historia wydarzyła się kilkanaśćie lat temu w wigilijny wieczór. Miałem wtedy 13 lat i nie tylko czekałem na prezenty, ale również na odwiedziny naszego 65 letniego sąsiada. Sąsiad mieszkał sam,był ciepłym i wyjątkowym człowiekiem, który opowiadał niesamowite historie o naszej miejscowości i swojej własnej. Jak co roku zawsze 24 grudnia przychodził na imieniny mojej mamy Ewy. Zawsze miał dla niej jakiś skromny prezent. Pamiętnej Wigilii mijały kolejne godziny, a on nie przychodził. W pokoju, który znajdował się najbliżej mieszkania sąsiada bawiłem się z bratem. Mariusz miał wtedy 15 lat. Tak się zdarzyło , że ani nie oglądaliśmy telewizji ani nie graliśmy na modnym wtedy "pegazusie". Pamiętam Wigilia wtedy była cicha i spokojna, a my z bratem grzecznie się bawiliśmy. Po jakimś czasie usłyszeliśmy stukanie, które dobiegało z mieszkania naszego sąsiada. Pobiegłem szybko z bratem powiedzieć mamie co usłyszeliśmy. Ona zaniepokojona pobiegła do niego. Po dotarciu okazało się,że sąsiad leżał pół przytomny w swojej "sieni" i ostatkiem sił uderzał laską w drzwi do swojego domu. Moi rodzice szybko zadzwonili po pogotowie jak się okazało sąsiad miał wylew, a lekarz powiedział że gdyby nie nasza interwenja pewnie by już nie żył. Oczywiście sąsiad przeżył:) A tamto wydarzenie tylko wzmocniło nasze więzi. Przez kilkanaście lat się nim opiekowałem, był dla mnie kimś więcej niż rodzina, był moim przyjacielem który np nauczył mnie grania w warcaby, dzięki temu wygrałem mistrzostwa w tej grze w swojej szkole. Był ciepłym i mądrym człowiem, każda jego rada była na wagę złota. Sąsiad zmarł rok temu mając 83 lata, ciesze się że przed śmiercią tego cudownego i wyjątkowego człowieka okazję do jego poznania miał mój synek Aleksander. Wigilia zawsze będzie kojarzała mi się z nim i z tym, że miałem wpływ na uratowanie mu życia. Mam prośbę pamiętajmy w tym dniu nie tylko o prezentach, najbliższej rodzinie i wieczerzy wigilijnej,ale o starszych osobach, często samotnych którzy mieszkają nieopodal nas. Poświęćmy w ten wyjątkowy dzień pare minut na odwiedzenie takich osób, zapytajmy się czy możemy w czymś pomóc itd. Naprawdę sprawimy im ogromną radość, bo często nie zdajemy sobie sprawy że osoby takie które mieszkają blisko nas tak naprawdę nie mają nikogo, są samotne. Podarujmy im w ten dzień parę minut swojego czasu, a okarze się że to będzie dla nich najlepszy prezent. Osobom starszym, samotnym często mieszkającym blisko nas dedykuję tę opowieść i oczywiście swojemu sasiadowi Pamiętam o Tobie i 24 grudnia też będe pamiętał...