Straszny ten mój dzisiejszy, a właściwie wczorajszy dzień.O godz. 19:00 muszę wyjść do pracy a tu jak na złość o 14:00 siostra dzwoni,że jest chora i nie może wziąść małej do siebie na noc.Mąż w delegacji na drugim końcu Polski, rodzice też się pochorowali i tylko usiąść i zapłakać.Ostatnią deską ratunku została moja druga siostra,ale ma małego synka i nie bardzo radzi sobie z nim,a co dopiero z drugim.No cóż,pozostawiaona bez wyjścia dzwonię.Na szczęcie się zlitowałai przygarnie małą na noc.Zosia jak tylko dowiedziała się,że musi iść do drugiej cioci to w płacz.Błagała mnie z pół godziny,żebym nie szła do pracy.Powoli jakoś ją przekonałam(przyznam się Wam że przekupiłam lalką).Wychodzę na dwór a tu zamieć śnieżna,auto odmówiło posłuszeństwa więc wypuściłam się pieszo.Mam co prawda nie daleko,ale w taką pogodę masakra.Mała się wydziera,że jej wieje w buzię,ja nic nie widzę i do tego się wywaliłam.N a szczęcie bez obrażeń.Jak dotarłyśmy już na miejsce i odtajałyśmy okazało się,że mamusia mądra głowa zapomniała kluczy do swojej szatni.Z powrotem do domu po klucze i biegiem do pracy.Wyglądałam jak bałwan,cała w śniegu.W pracy zamieszanie bo koleżanki nie dotarły przez pogodę,pracy mnóstwo i każdy coś ode mnie chce.Miałam ochotę sztrzelić sobie w głowę.Powoli jednak zapanowałam nad sytuacją i siadłam do komputera,bo pożalić się komuś trzeba.Dobrze,że mam Was.Jakoś mi lżej na duszy...