Z niebia sypie biały puch, znak zimy i jej powrotu. No cóż mamy w końcu styczeń, więc aura nie powinna dziwić, a jednak tęsknota za slońcem jest. Poranek był szybki i prawie niezauważalny, wyskoczyłam rano do dentysty, zrobiłam to w tempie ekspersowym, żeby jak najszybciej wrócić do Tosi  i zabrać ją na spacer- no cóż, dzieciątko usnęło, więc spacer musi poczekać, mamusia ma czas na zieloną herbatę i chwilę dla siebie. Jak zwykle gryzie mnie codzienność, bo po wysłaniu tylu cv- zero telefonu( chyba zostane na zawsze kurą domową o zgrozo) z jednej strony chciałabym iść do pracy, między ludzi, znowu zarabiać i czuć ta niezależność...ale wiem,że wtedy Tosia zostaje sama, inaczej to ja zostaje sama, bo nie będe widzieć jak się zmienia, jakie postępy robi, nie będę z nią i na bank będę czuć wyrzuty sumienia. Dobrym rozwiązaniem jest praca na pół etatu, ale takowej też brak. Siedzisz w domu - mówią o Tobie kura domowa, ona nic nie robi,ma całe dnie na siedzienie na kanapie, a jak idziesz do pracy to jesteś wyrodną matką. Jak to pogodzić , czy jest jakiś złoty środek? No cóż telefon milczy, ale  to oznacza, że nadal jestem z Tosią.