Szczęśliwa, pojechałam (jeszcze na wózku) zobaczyć malutką. Dostałam ją na ręcę i tak siedziałyśmy. Tylko My. Obie jesteśmy na antybiotykach ponieważ rozwineło się zakażenie wewnątrzmaciczne. Ale poza tym mała ma się swietnię. Jak skończy antybiotykoterapię i będzie miała 2 kg wyjdzie do domku. Lekarz decyduje, że mam karmić piersią. Piersze przystawienie perfekcyjne, za pierwszym razem się nam udało bez pomocy. Chrissy przeszczęśliwa, pije spokojnie, a gdy brzuszek się napełnił po prostu przytuliła się do piersi, rozluźniona.

Na kolejne karmienie nie dotarłam tego dnia ze względu na powikłania. Wieczorem rodzę spory kawał błon płodowych i ląduje pod kroplówką. Jednak od kolejnego ranka dzielnie biegam na góre karmić małą. Od 8 do 23 jestem na jej rządanie. Dwa nocne karmienia pozostawiam personelowi, zostawiam jednak moje mleczko.

Trzeciego dnia mała trafia na fototerapię. Już dzień wczesniej żartowałam, że "ściemnia". I racja, bilirubina 11. Nie przeszkadza nam to jednak w kontaktach i karmieniu.

15 lutego - koniec Happy Ending'u. Weszłam na oddział poczułam jak ziemia usówa mi się spod nóg. Pielegniarka stoi nad malutka i przez sonde odciąga płyn z brzuszka. Mała ma podłodżywianie dożylne. Informują mnie, że nagle dostała wzdętego brzuszka, przestała trawić pokarm i najbliższe dni bedzie odżywiana pozajelitowo.

Ja dostaje wypis do domu.

Codziennie jeżdże do malutkiej. Siedze z nią, głaszcze, mówie. Malutka, która poznała już przyjemność dotyku czy karmienia piersią przeżywa ogromny stres teraz gdy nie moge jej wziąść na ręcę. Od pierwszego wieczoru choroby poddają ją sedacji farmakologicznej. Mała spada na wadze ponownie. W krytycznym momencie ma 1820 gr. Badania wskazują na zakażenie pokarmowe i nietolerancję sztucznego pokarmu.