Gabrysia chodzi codziennie na roraty, u nas są wieczorem o 18. Trochę późno, bo mróz zawsze na wieczór wzrasta i córka wraca zmarznięta. Lubi jednak chodzić i satysfakcję sprawia jej robienie serca dla Maryjki. Codziennie wychodziła z pięknym sercem i mówiła, może dzisiaj mamusiu ksiądz mnie wylosuje i Maryja przyjdzie do naszego domu. Nie udawało się jej jednak. Trochę było mi jej szkoda, bo figurkę zabierały do domu dzieci, które przyszły czasem pierwszy raz. Pocieszałam córkę, że Maryja w końcu i do nas przyjdzie. Wieczorem w przeddzień mojego wyjazdu, kiedy wychodziła do kościoła mówię do niej jutro nie pójdziesz, bo mama jedzie na cały dzień do lekarza, a tata nie będzie miał z kim zostawić Antosia. Mina Gabi nie była wesoła. Nic–poszła z tatą, a ja zabrałam się za przygotowywanie dokumentów na następny dzień. Kiedy mieli wrócić, zapaliłam światło na tarasie i nagle pomyślałam, a jak to będzie dzisiaj...Wyobraźcie sobie, drzwi się otwierają, wchodzi rozpromieniona Gabi, a za nią tata z figurką. Maryja przybyła do naszego domu, szczególny gość nareszcie do nas zawitał. Uczciliśmy Maryję modlitwą i śpiewem. Gabi była w siódmym niebie, a Antoś też modlił się pięknie. Wieczorem mówię do męża, zobacz tyle dni nie wylosowała figurki i dzisiaj się to zdarzyło, kiedy jutro trudny dzień. Kogo weźmiesz do małego, kiedy trzeba odnieść figurkę do kościoła. A mąż do mnie: Maryja przyszła w trudnym momencie, bo wtedy najbardziej jest potrzebna, dam sobie radę. Było mi trochę smutno, bo na drugi dzień wcześnie wyszłam z domu i nie mogłam adorować Maryi, jednocześnie bałam się, aby Antoś nie zrzucił figurki z segmentu. Wszystko jednak ułożyło się dobrze. Kiedy wróciłam, Maryja była już odniesiona i odwiedziła inny dom. Kiedy klękaliśmy do wieczornej modlitwy Antoś pobiegł do pokoju i nie zobaczywszy Maryi rozpłakał się. Wołał: „ Gdzie Mamijka, gdzie jest”. Wytłumaczyliśmy mu i się uspokoił. Moje kochane aniołki. Tak kochają Maryję. Dobrze, cieszę się z tego i jestem wdzięczna, że odwiedziła nasz dom. Przecież wszyscy mamy jej za co dziękować. Ja chyba szczególnie...