Ciężki, wypełniony papierkową robotą  i wizytą u lekarza tydzień minął. Rok szkolny zakończony. Uroniłam łzę żegnając 6 klasę, jedną z najlepszych jakie miałam( średnia 4.78 i 15 świadectw z paskiem). Kochane, sympatyczne dzieciaki, które oprócz tego, że dobrze się uczyły miały także chęci angażować się w sprawy klasy i szkoły. Wczoraj spotkaliśmy się na pożegnalnym ognisku. Dzisiaj na rozdaniu świadectw. Śliczny, biały storczyk prezentuje się pięknie. Patrząc na niego uświadamiam sobie, że będę za nimi tęsknić, że będzie mi brakować tych dwudziestu pięciu różnych, a zarazem podobnych dziecięcych serc.

W poniedziałek zaliczyłam wizytę kontrolną u lekarza. Seria badań przede mną. No cóż trzeba to wpisać w mój życiowy grafik. Nie pozostaje nic innego jak tylko pozytywnie myśleć. Tym bardziej, że wczoraj 40 lat minęło jak jeden dzień. Udanych, bo jestem ze swego życia zadowolona, czuję się otaczana pamięcią jako córka, kochana jako żona, spełniona jako nauczyciel i szczęśliwa jako mama. Cóż więcej można oczekiwać? I chociaż czasem przychodzi chwila zamyślenia, że to już szmat życia, że tak szybko ono ucieka, to jednocześnie stwierdzam, że każdy jego etap kryje w sobie coś wspaniałego, inspirującego i pięknego. " Na drugie tyle przygotuj się..."- pewnie, że tak:)