"Ciekawskie jajo" nie tylko dla młodego czytelnika...

 „Dawno, dawno temu na Dzikim Zachodzie była sobie mała dziewczynka, która …” Zaraz, zaraz jaka dziewczynka i kiedy było to "dawno temu"? Co działo się z nią wcześniej i skąd ten Dziki Zachód? To zaledwie wprowadzenie do bajki – tłumaczę się lekko speszona zniecierpliwionej Zuzi i zachęcam tym samym do słuchowiska. Zastanawiam się, czy ten narrator oraz autor w mojej osobie realizuje tym razem jakąś strategię, odkryje w snutej opowieści czarne charaktery, morał, czy chociażby punkty zwrotne akcji… Tym bardziej czuję się niezręcznie, ponieważ CAŁA POLSKA CZYTA DZIECIOM, a moje wariacje „Czerwonego kapturka” powstają przecież „mimochodem”, a przemycają treści niekoniecznie istotne dla sennej trzylatki.

Jako że wczoraj jeszcze nabyłam polecaną od niedawna książeczkę z serii „Perełki mądrości”, odpuściłam sobie pozę autorki i z dumnie uniesioną głową przejęłam rolę czytelniczki. Tak, przyznaję otwarcie - ukradkiem podczytuję książeczki córki. One uruchamiają wrażliwość i wyobraźnię dziecka, które na co dzień staram się rozumieć. Uprzedzam jednak że, Ciekawskie jajo  nie jest najlepszą lekturą  "na dobranoc".

Z uwagi na ilustracje i przesłanie historyjki pozycja ma ambicje zostać jedną z najbardziej pożądanych „książeczek” tygodnia. Już jutro po południu będzie powtórka, a więc wkrótce podzielę się nowymi uwagami.

Zachęcam wszystkie czytelniczki i czytelników podczytujących eBobasa do wymiany opinii na temat ostatnich lektur, czy chociażby płyt lub gier edukacyjnych (komputerowych). Może uda nam się stworzyć swego rodzaju notes kulturalny, listę lektur niemal obowiązkowych. Co więcej, w przyszłości chciałabym również, kierując się prawem cytatu, dopuścić do głosu ulubione fragmenty „czytanek” mojej córki i pozwolić bajkom bronić się samym. Co wy o tym sądzicie?