"bo z prądem panocku, to byle gó...o płynie, a pod prąd ino ślachetna ryba" -jak powiedział pewniem mądry góral

Od pewnego czasu narasta we mnie bunt przeciwko ramom w jakie próbuje się wciskać współczesne kobiety. Zaczęłam to zauważać kiedy byłam w ciąży. Dziewczyny wprost prześcigały się w kilogramowych licytacjach rywalizując niemal między sobą, która z nich mniej przytyje. Dodatkowo oczywiście Trzeba było chodzić na fitness, jogę, szkołę rodzenia i co tam jeszcze która miała w zasięgu. Pamiętać też trzeba o rozstępach, których pod żadnym pozorem nie wolno mieć, kupując coraz to nowsze wynalazki. Po urodzeniu dziecka dobrze jest się wcisnąć po 2 tygodniach w ciuchy sprzed ciąży i wyglądać jak gwiazda z okładki kolorowego magazynu, mimo nieprzespanych nocy. Dziecko i jego rozwój to kolejna historia, nie mniej tragiczna.

Zbuntowałam się. Może dlatego, że jestem mamą tuż przed 40 i nie mam poczucie, że nie muszę nikomu niczego udowadniać. A może otaczam się ludźmi, którzy mnie akceptują i nie mówią, że porzuciłam elegancję dla jeansów i t-shirta, bo tak wygodniej i że parę kilogramów mi zostało po ciąży. Ostatnio przestałam farbowac włosy. Tak, mam już sporo siwych, ale wcale mi to nie przeszkadza, uważam, że wyglądają fajnie, naturalnie. Krótka fryzurka, świeżo obcięta sprawia, że czuję się na luzie. Pewnie mijające mnie na ulicy "sexy mamy" patrzą z politowaniem, ale ja dokładnie to samo myślę o nich, więc jesteśmy kwita :)