Tak się składa, że na dzień dzisiejszy mieszkamy z rodzicami mojego męża i mam tutaj jeszcze 11 letniego szwagra. Dom jest ogromny, więc się mieścimy, a z braku funduszy nawet jesteśmy trochę zmuszeni do takiego rozwiązania. No ale jest OK i zawsze coś się dzieje, więc nie ma nudy:) Mój szwagierek jest osobą bardzo nerwową, ale wrażliwą, uczuciową...nie może się doczekać swojej bratanicy. Chodzi, przytula mnie i brzuszek, czasem do mojej córeczki w brzuszku mówi, głaszcze i pyta czy kopie, czy się rusza, jak się ja czuję. Bardzo zainteresowany jest, bo jest to dla niego coś nowego. W każdym razie szwagierek jest bardzo troskliwy...wczoraj siedzieliśmy w ogrodzie i mówi:     Ania nie martw się, najgorsze to będą te skurcze...godzina i będzie po wszystkim:)     Myślałam, że pęknę....i przez to, że młody ma donośny głos, to było to słychać nawet u sąsiadki, która myślała, że padnie ze śmiechu. Ale to nic! po jakimś czasie znów wrócił do tego tematu i zaczął udzielać rad mojemu mężowi i tak mi coś nie pasowało, więc zapytałam: Mały a czy ty myślisz, że Ty będziesz przy moim porodzie? na co on: a nie będę?? I znów wszyscy parsknęliśmy śmiechem:)

Czasem teksty dzieci są na serio przezabawne;) Już nie wspomnę, jak kiedyś opowiadał mi jak się dzieci robi, bo poczytał wszystko w książce "O wychowaniu do życia w rodzinie", którą znalazł w stosie książek mojej teściowej...ale to już zostawię bez komentarza:)