Pierwsze dni w domu wspominam bardzo miło, aż łezka w oku się kręci:) Tymoteuszek należał-nadal należy-do spokojnych dzieci …Głównie spał, a ja dochodziłam do siebie:)

Położna odwiedzałam na regularnie …na 2 wizycie chciała zabrać się do wyjęcia szwów, ale okazało się, że mam stan zapalny bo w jednym końcu rana się zaczerwieniła-zaraz przy nici. Powiedziała, że nici w takiej sytuacji można usunąć jedynie w warunkach ambulatoryjnych i zaleciła pojechać do szpitala. Podjechaliśmy na dyżur mojej lekarki, no i niestety zaczęło się-antybiotyk:( Zrobił się stan zapalny, zaczęła zbierać się ropa. Założyła mi sączek i kazała przyjść po 4 dniach. W sobotę 12 lutego w końcu pozbyłam się tej paskudnej nici:) moje ruchy od razu stały się bardziej swobodne-nici ciągnęły, a bez nich było o wiele przyjemniej :)

Karmienie: co 3 godziny …trwało ok. 1 godziny :P Tak więc czasochłonnie… Piersi zaczynały powoli się przyzwyczajać do karmienia, ale sutki były zmasakrowane …mimo nakładek silikonowych i tak były popękane, poranione i bolące… 19 lutego odwiedził nas mój stryj z rodziną …tego dnia czułam się dziwnie …miałą straszne dreszcze, siedziałam przyklejona do kaloryfera i trzęsłam się z zimna …wypieki na policzkach… Pomyślałam, że coś jest nie tak!!! A do tego miałam wrażenie, że Tymuś pokasłuje. Gdy pojechali posłałam eM do apteki po paracetamol dla mnie i Tymka.

Wieczorem pojechaliśmy na dyżur nocny do przychodni, babcia została z Małym. Mnie lekarka pooglądała i nie wiedział co to może być… zapisała dumox. Wracając z przychodni podjechaliśmy do domu po Tymka i na IP oddziału dziecięcego Górnośląskiego Centrum Zdrowia Dziecka. Byliśmy na oddziale ok. 22. Od razu dostaliśmy skierowania do laryngologa, na pobieranie krwi, oraz RTG.      Przyszedł pielęgniarz i zaczął Tymusiowi pobierać krew z pięty …Mały zanosił się od płaczu …chyba cały szpital Go słyszał!!! 3 piperty, to było straszne …dobrze, że eM przy mnie był;(      Przeszliśmy na oddział laryngologiczny i czekaliśmy na lekarza. Na szczęście nic złego się nie działo – kamień z serca-nosek i gardełko czyste.      Później RTG, tu się naczekaliśmy bo akurat mimo godzin nocnych sporo chętnych było. Na szczęście Tymuś dzielnie to znosił i przesypiał przerwy między badaniami. Musieliśmy go rozebrać i położyć na stole do prześwietleń, został z Nim Tatuś. Do dziś jego palce widoczne są na prześwietleniu klatki piersiowej Tymusia:D Tu na szczęście też wszystko w porządku!!! Hura!!!

Poczekaliśmy na wyniki z laboratorium i zalecenie lekarki. W końcu do domu… Jak tylko weszłam do mieszkania-a była już 2 w nocy – poryczałam się jak bóbr!!! To było trudne doświadczenie …na szczęście z Tymusiem było wszystko dobrze!!!!!!

Ale niesttey ze mną nie......