Wczoraj z samego rana,pojechałam z Michałkiem do lekarza. Gorączkował, był bardzo marudny, nigdy sie tak nie zachowywał. Martwiłam się bardzo ponieważ córka przechodzi anginę i bałam się że mały mógł się od nie zarazić. Pani doktor osłychała go i zajrzała mu do gardła, po czym stwierdziła że jest zdrowy, ale ząbkuje i ztąd takie zachowanie.

Po powrocie do domu Michałek cały czas płakał pomimo iż podałam mu nurofen który zaleciła pani doktor. Przesłaj jeść, i wyglądał coraz gorzej. Dzwoniłam dwa rzy do pani doktor która za każdym razem mnie zbywała, tłumacząc że mały jest zdrowy! A jak mau nie przejdzie to mam z nim pojechać na pogotowie, ale dopiero po 18.00 jak ona już nie będzie przyjmowała.

Moje złe przeczucie nie dawało mi spokju, przecież nikt jak matka nie zna lepiej swojego dziecka. Zwłaszcza że to nie pierwsze jego ząbki, i wiem jak się zachowuje tylko przy ząbkowaniu. Nie miałam już sił, płakałam  razem z nim...

Gdy tylko mąż wrócił z pracy, pojechaliśmy do innego lekarza prywatnie. Osłuchowo był czysty, ale gdy lekarka zajżała mu do gardł, aż się przestraszyła. Synuś miał ogromne migdałki z ropnymi zmianami. Intuicja matczyna mnie nie zawiodła... Spytałam czy to możliwe że rano nic nie było, odparła że niestety, ale to nie jest możliwe... Od razu zosał mi podany czopek przeciwbólowy i przepisany antybiotyk.

I jak tu zaufać lekarzowi, idąc do lekarza jesteśmy przekonani że zostaniemy dobrze zdjagnozowani, a tu okazuje się że już nikomu nie można zaufać....