Wczorajszy dzień spędziłam spokojnie i starałam się zrelaksować. odwiedziliśmy znajomych. Postanowiłam, że tym razem nie pójdę na zwolnienie lekarskie. Nie chcę jak poprzednio leżeć w domu i gapić się w sufit. To było zbyt depresyjne.

Rano poczułam przypływ sił i chęci. Wzięłam kąpiel, umalowałam się, żeby wyglądać jak człowiek, a nie jak zombie i pojechałam do pracy. Jakoś dałam radę przetrwać ten dzień, co prawda swoję efektywność oceniam na ok. 50%, ale jak nie ma szefowej na karku, to można pościemniać :P.

W każdym razie załatwiłam parę spraw w pracy i zajęłam myśli czymś produktywnym.

Koło 11 zadzwoniła moja Pani doktor. Do kontroli mam przyjść po kolejnej miesiączce. W międzyczasie muszę się udać do szpitala po kolejną dawke immunoglobuliny.

Próby dzidziusiowe musimy odłożyć na półke na kolejne 3 miesiące, aż mój organizm zregeneruje się po stracie.

Ponadto zarówno mnie, jak i męża czekają badania w celu postawienia diagnozy. Jedno poronienie można nazwać przypadkiem, ale dwa z rzędu... nie chcę jednak myśleć o najgorszym.

Zbieram się w sobie pomału. I do przodu :-)