Przy usg w 8 tygodniu zastanawiałam się czy Stefan naprawdę tam jest, przy kolejnym w 13 tygodniu zamartwiałam się, czy serduszko ciągle bije i czy dobrze się rozwija. Byłam bardzo zdenerwowana... Kiedy jednak go zobaczyłam na ekranie, wszystko mineło...

Stefan pakował sobie rączki do buzi (przynajmniej tak to wyglądało), a serce było już zdecydowanie głośniejsze :) Cały mój stres odpłynął i mogłam się na spokojnie cieszyć widokiem mojego Maleństwa. A bylo co oglądać - całe 75 mm człowieka :)

To moje odprężenie sprawiło, że Stefan zasnął, a lekarz nie mógł go dokładnie obejrzeć :) Po wielu próbach zdecydował się go obudzić. Ucisnął lekko mój brzuch, Stefan się przekręcił i... zaczął wymachiwać rączkami i nóżkami... Chyba ze złości, że ktoś ośmielił się mu przerwać sen :) Nie zapomnę tego widoku do końca życia.

Na zdjęciu Stefan z profilu, do góry nogami :)