Jacka zmogło, ból przeszył go na wskrość naszym oczekiwaniom, połozyli mi chłopine na izbie przyjeć i kazali leżeć, jak leżeć można kiedy wszystko rwie się , pali...trafił na odział chirurgiczny i tyle, porobili badania, popukali, posłuchali, USG wykazało ze no cóż, mężu mój wychodował sobie kamyszka wielkości pięści, i teraz trza to wysikać, urodzić, pozbyć się i znowu kroplówkami karmią mi lubego a ja w domu rwę włosy z głosy. Dzisiaj z Kornelką pędzimy w odwiedziny, bo raz to podnieś mi chłopine na duchu a dwa to nakarmić trzewia które z głodu proszą o pomstę do nieba. I dieta, do tego ścisła w powietrzu zawisła jak to było w przypadku Kotecka chorego. Mały dogorywa, kaszel mija, zastrzyki także, atmosfera świąt minęła w klimacie mało ciekawym, jak siekiera która zawisła nad głowami i tylko patrzyliśmy kiedy komu głowę odrąbie. Na szczęście wpadła Daga i uratowała nas od klęski zalania od łez, pogadała, potrzymała na duchu, w szpitalu odniosła sukces bo skoro studentka medycyny pewne klauzuly były jej znane. A co ja zrobię jak mam małolata na głowie, Kornelkę i jej odwieczne a czy umrze. Rety skąd u dzieci biorą sie takie stwierdzenia, strach? no nie umrze, tłumacze bo co tu powiedzieć, w końcu była wigilja, Narodziny Jezusa, nadzieji , wiary a tu stypą zaleciało. Byle do przodu, zobaczymy co pokaze czas...