Kornelia dostała kataru, niby to nic, w końcu jak się je nie zliczoną ilość lodów, mozna się po niedługim czasie spodziewać jakiś odwrotnych efektów. Niby to nic, leczony i ten nie, odchodzi po siedmiu dniach, niby to nic - wiadomo jeszcze nikt od niego nie padł trupem, a mnie zaczyna kręcić w nosie, kicham, prycham a nos robi się wielki niczym pomidor, czerwony. Niby to nic gorsze sa inne rzeczy, a Kornelia oprucz katarku co by nie było, zaszczyciła zapaleniem cewki moczowej, ot dziecko podsikuje sobie, i rad nie rad trzeba było ruszyć tyłek w troki i udać się drogą krętą do pediatry, by osłuchał, oklepał, przebadał, wypisał recepty, i by na końcu doznać szoku w aptece. Ale to nic! jak trza to mus...siedzi sobie teraz dziecina i narzeka na brak wrażeń, na brak ogólnej zabawy, na wszystko bo nawet słońce za bardzo nie chciało wyjrzeć...Z innej beczki , weszłam w 15 tydzień ciąży, niby to początek jak słysze na około, a jednak czwarty miesiąc, a tu do listopada ile? staram się nie myśleć, nie wdranżać zbyt bardzo, żyć każdym dniem i cieszyć się z coraz bardziej rosnącego brzuszka:) a brzuszek coraz większy, mały bo ponoć to ON zaszczyca mnie delikatnymi kopniakami, i już wiem że to nie jelitka takie bulgoty, a ruchy maleństwa. Czuję się ok, pomijając anemie i zastrzyki które dostaję w dupsko raz w tygodniu. Ale co się nie robi dla maleństwa. Apetyt mam straszny, do tego czuję się jakbym ogóle nie była w ciąży, czyli ok. I te zaparcia na które nie pomaga nic, żadna przepisana przez ginekologa laktuloza, żadne czopki, ani woda trzy litry! dziennie. Co robić?