Tak około trzeciego miesiąca ciąży uruchomiły mi się wspomnienia z dzieciństwa, ciekawość mojej mamy, i czułość dla niej: jak ona znosiła ciążę, jak się czuła?

 To musiało by niesamowite, tak siedzieć sobie w środku, w brzuchu, bawić się pępowiną i kompletnie niczym się nie przejmować.

 Czy mama karmiła mnie piersią? Czy padała ze zmęczenia, jak płakałam w nocy? Czy też się czasem wkurzała i nie chciało jej się wstawać a potem miała wyrzuty sumienia, że nie biegła, jak na skrzydłach?

 W ciąży dopadły mnie smaki dzieciństwa, potrawy, którymi lubiła się raczyć moja mama: smażone kartofle z patelni, pyzy z cebulą i skwarkami, kisiel na deser. Nie jadam już od dawna takich "rarytasów", ale moje dziecko najwyraźniej miało ochotę ich spróbować.

 Zaokrągliłam się szybko i bardzo chciałam, żeby brzuch już był wyraźny, żeby było go widać. Chciałam sie nim chwalić, dumnie go nosić. No, może też trochę chodziło o usprawiedliwienie dla dodatkowych kilogramów :)