Na dzień dziecka zaplanowałam sobie śniadanie w postaci naleśników z truskawkami, czekoladą i bitą śmietaną. Na obiad chciałam zjeść roladki z kurczaka i cukinię- a wieczorem fondue serowe z grzankami. Matko, jak ja na to czekałam. Niesamowicie głodna poszłam spać i cieszyłam się, że nie będę musiała robić tego wszystkiego sama.

W 27 tygodniu ciazy zaplanowałam sobie zakupy, bo moj wielki zad juz się nie mieścił w spodnie rozmiaru 40, trzeba było kombinować. Wstałam niesamowicie wypoczęta, w czasie ciazy chyba nigdy tak dobrze mi sie nie spało i nigdy nie wstałam w lepszyn nastroju. Zjadłam kanapkę, poszłam siusiu i... wybiegłam po telefon. Do szpitala, mozliwe ze nic takiego, kartę ciąży wziąć ze sobą, niestety nie do mnie bo u nas nie ma patologii.... Szybkie pakowanie w płaczu, koszula, kapcie, przybory higieniczne, bielizna, dokumenty.

I ciągle płacz. A jakie to krwawienie było, ciągłe? A krew była świeża czy zaschnięta? I tak i tak. A ile tej krwi? No niewiele, a brzuch czemu taki duzy? Na cztery bardzo długie dni zamknęli mnie w szpitalu. Sama na sali, zapłakana, a kiedy wychodziłam do lazienki słyaszlam tylko, ile to musiałam zaplacić za salę i ze mogłam jechać do prywatnego szpitala. Poprawiało mi to humor, bo przynajmniej nie musiałam słuchać tego od kogoś  na sali non stop.

Pierwszy plan- zakupy na ciaze, nieudany. Drugi- dzień dziecka, również nieudany. O 4.30 zaczęły się skurcze zeby o 6 sie skończyły, w szpitalu okazuje się, ze rozwarcie jest juz prawie calkowite ale dziecko ulozone na ciezka cesarkę i poczekamy na wody, może się bobas ogarnie i zejdzie na własciwy tor. Godzina 13, lekarka przebija mi pęcherz z wodami, dziecko powoli schodzi na dobry tor, kroplówka prawie pusta. Godzina 15, środek gimnastyki- na pilce, przy lozku, niesamowity ból, bo dziecko splywa po pęcherzu. Godzina 16, czwarta próba rodzenia, jedyna zakończona sukcesem. Godzina 16:15 Kacper płacze po raz pierwszy. 

Wszystkie plany mi krzyżuje od ciąży dlatego już nie planuję, bo zawsze coś wyskakuje.