Jak to możliwe, że ten czas tak szybko mija?! Przecież to zaledwie moment, chwila, była ogromna radośc, pierwsze usg, potem pierwszy płacz i pierwszy uśmiech. Pierwsze kroki, pierwsze słowa pojawiły sie tak szybko i sprawiły ogromna radość :)  A teraz... tak nagle... juz przedszkole?

Kolejny etap przed nami Kasia bedzie przedszkolakiem :) A Krzys będzie drugoklasistą juz bez asystenta, to ogromny sprawdzian, a zarazem postep! Kolejny krok! Tylko jak to możliwe, że to tak szybko mineło? Oglądam sobie zdjecia moich dzieciaczków i czasami nie mogę uwierzyc, że ten mały pulchny bobasek, to mój syn, który tak pieknie teraz czyta i opiekuje sie siostrą!

Ogarnia mnie nostalgia, bo te czasy mineły bezpowrotnie, ale zarazem jestem dumna, bo przeciez mam dwoje takich fajnych prawie"dorosłych" dzieci :)