czasem tęskno mi do dawnego życia...byc może wyda się Wam to dziwne, pomyślicie może że nie jedna chciałaby byc na moim miejscu,a ja marudzę, ale cóż...patrzę sobie czasem wstecz, wspominając swoje życie sprzed ciąży, sprzed "posiadania" maluszka i widzę jak wiele się zmieniło...zostałam bezrobotną mamą (obecnie) 8miesięcznego chłopca marzącą o tym by "wyjśc do ludzi"- wiem, dziwnie to brzmi, bo przecież wychodzę na spacery, do sklepu po zakupy, odwiedzam rodzinę, koleżanki, ale...no właśnie jest jedno niewielkie "ale"- wszędzie jest ze mną mój ukochany brzdąc...czuję, że się wypalam :( zatracam w byciu "dla kogoś", gubię siebie...gdzieś zapodziała się ta moja beztroska radośc z życia... Zrobiłby człowiek coś dla siebie, ale cóż - praca M na to nie pozwala, brak mojej pracy dewastuje plany i zamierzenia...ehhh...wierzę, że jeszcze zaświeci słonko i zrobi się lepiej mojej duszy umęczonej - ja po prostu potrzebuję czasu tylko dla siebie...

Ponarzekałam, a teraz czas przejśc do rzeczy ciekawszych niż moje maruderstwo upierdliwe...

Skarbek ukochany skończył 8 miesięcy, jejuuu ależ ten czas zapiernicza...jeszcze tak całkiem niedawno okopywał mój brzuch od środka, a teraz - staje się coraz bardziej niezależny, już wie, że jest odrebną istotą, pokazuje czego chce/nie chce, a i humorki też miewa :D nawet pyskowac potrafi :P Najzabawniejszy jest wtedy, gdy goni kota po całym mieszkaniu lub gdy robi te swoje słodkie minki... Cieszę się z tego, że jest i że jest taki jaki jest, i nie zamieniłabym go na żaden inny (teoretyczcznie lepszy?) model nawet wtedy, gdy maruderuje niemiłosiernie lub nie daje mamusi spac w nocy... Kocham to moje małe szczęście!! :*