Ostatni deszczowy weekend skłonił mnie do rozmyślań natury filozoficznej.

Otóż widzę ogromne różnice w zachowaniu chłopców i dziewczynek. Widze na własnych dzieciach, a znajome mamy potwierdzają. Może i tu ktoś myśli podobnie? Ma podobne obserwacje?

1. Dziewczynki.

Asia budzi się rano i zawsze ma jakiś problem (tzw wstawanie lewą nogą). Od rana coś jest nie tak: kakao za ciepłe (za zimne), nie w tym kubku, ewentualnie podawane przez niewłaściwą osobę; bluzeczka gryzie, drapie i ma niewłaściwy kolor; pasta do zębów ma zły smak, a szczoteczka drapie (albo łaskocze). I tak codziennie od rana...

2. Chłopcy

Piotruś budzi się zawsze radosny jak skowronek. Uśmiechnięty siada na łóżku i wdzęczy sie po kolei do wszystkich, żeby ktoś go wziął i sie z nim pobawił. Jak zobaczy Asię, to wyskakuje z siebie tak chce się bawić. Zawsze zadowolony i ubawiony po pachy.

Zazwyczaj między 1 a 3 w nocy...