Książka. W naszym domu od zawsze i na zawsze.

    Pamiętam opowieści mamy i jej sióstr: Zawsze się chowała za szafą i godzinami,nałogowo,nie zauważając reszty świata-czytała! :))  Ta niewiele zajmująca na półce rzecz, zajmowała bez reszty i mnie. Miłość kwitła. Zaowocowała marzeniami o studiach polonistycznych...     Ciąża na nowo pozwoliła poczuć zapach druku,starości,świeżości,rąk innego człowieka. Udawana,poobiednia drzemka dawała godzinę na oderwanie się od ziemi.     I tęsknię za tym. Za tą ciszą. Tym zapachem. Tym szelestem. Wyobraźnią. Mimo braku czasu biblioteczka sukcesywnie puchnie. I nabiera barw!!! :))  Ostatnie 2 tytuły: ,,Pierwsze kolory" i ,,Pierwsze zabawki" :) Różnobarwne okładki i niepochamowana kreatywność twórców tych ,,dzieł" cieszą oko i KAŻĄ chwycić dziecku książeczkę. A ta na przemian-piszczy,szeleści,coś z niej wyskakuje,ma ruchome elementy. Czasem nie wiem, czy to jeszcze książka czy też już zabawka dla malucha???      Ale serce rośnie! Kiedy Natalka siada z książeczką i przesuwa niezgrabnie paluszkiem po literkach mówi: PISI, PISI. :) Potem nazywa głośno wszystkie rozpoznane przedmioty i prosi o przeczytanie paru zdań. Książeczka po chwili zostaje brutalnie odebrana mamie,więc reszta opowieści powstaje spontanicznie :) Zabawa w modulację głosu podchwycona błyskawicznie! Groźny niedźwiedź ryczy,smutna księżniczka płacze a kaczuszka kwacze :)     Zachwyt pomieszany ze wzruszeniem...To codzienne odkrywanie umiejętności dziecka... Wczorajszy wieczór dołożył do tego jeszcze jedno-zaskoczenie! Natka chwyta ,,Kopciuszka". Siadamy. Milczę. I nagle maleńki paluszek wskazuje myszkę...słyszę: pi,pi,pi. Potem delikatne chlipanie,rączka głaszcze główkę dziewczynki,słyszę: nie,nie,nie....ojej.... MOJA CÓRKA PRZECZYTAŁA MI BAJKĘ! Magiczny wieczór....