No i stało się. Wróciłam do pracy.Wróciłam na swoje miejsce,robię to,co robiłam przed porodem.

    Bardzo mnie to cieszy.Nareszcie odżyjemy,wyjdziemy z długów.Z Kacprem został mąż.Póki co nie pracuje,jest jeszcze na rencie,czeka na wyniki.W zasadzie nie ma wyjścia-nie mamy z kim zostawić synka,żeby i on mógł wrócić do pracy.Z drugiej strony widze,że chłopaki dają sobie radę,a gdy wracam Kacper wiesz mi się na ramieniu.Na pewno w jakiś sposób za mną tęskni,ale większych problemów nie ma.

W pracy myślę o nim,ale staram się skupić na tym co robię.Na szczęście bez żadnych problemów wzięłam się do pracy,nie musiałam specjalnie się "przyzwyczajać".Pierwszego dnia czułam się tak,jakbym wróciła do pracy po długim weekendzie a nie po 1,5 rocznym urlopie macierzyńskim i wychowawczym.Najgorsze były pierwsze dwie-trzy godziny,potem szło już z górki.

Teraz będzie lepiej.Tylkko lepiej.Aby tylko zdrowie dopisało...