Z łóżka wyciągnąć może mnie skakająca po mnie córka i promienie słońca wkradające się pod jeszcze zamknięte powieki. Dzień rozpoczynamy o świcie i nie ma żadnej taryfy ulgowej, najpierw trzeba nakarmić głodne dzieci- oczywiście pierwsza jest Tośka, a zaraz za nią w kolejce czeka 40 moich pociech, tak tak nie pomyliłam liczby..jakiś czas temu zostałam mamą dla rybek mojego męża. Jak juz mnie namówił na przywiezienie z pracy swojego wielkiego zbiornika z wodą, roślinami i rybkami zwanego potocznie akwarium, to nie pomyślałam, że przecież to głównie na mnie będzie spoczywać opieka nad nim- w końcu mąż w pracy i tak zostałam opiekunem małych stworzonek dla których jakoś nigdy nie miałam specjalnie większych sympatii, nie licząc podziwnia pięknych ryb u innych i na ekarnie tv. Nie mając większego wyboru zajęłam się nimi najlepiej jak umiiałam i powoli rodzi się między nami malutka nić  przyjaźni. Jak już moje maluchy zjedzą śniadanie, to czas zrobić coś dla siebie, tak na szybko, w biegu. Potem dzień toczy się już swoim wasnym rytmem, pranie, drzemki,mycie podłogi, zbieranie zabawek, szukanie dziecka:) no tak znowu bawi się pilotem od tv w sypialni, znowu mycie podłogi-rozlany sok, obiad, spacer, drzemka i tak dalej.....obowiązki można wymieniać bez końca, a czy jest czas na przyjemności? oczywiście, że tak...na pierwszym miejscu zapach gorącej kawy, wypitej przy śpiewach ptaków w ogrodzie, na drugim balsam kokosowy, który nawilzy i ciało i zmysły, na trzecim słońce na mojej twarzy jak wieszam pranie:) i w sumie przyjemności też można wymieniać bez końca...trzeba je tylko odnaleźć w mozaice codziennośći.