Wczoraj pisałam jak wiele może zrobić, znieść, przetrzymać cierpień kochający dziecko rodzic. Ja to wiem, bo mam kochających rodziców. Sama obserwuję także rodziców, którzy dla dziecka są w stanie zrobić wszystko. Łzami moje oczy napełniają sytuacje walki o życie poczętego dziecka, o życie przedwcześnie narodzonego, o wyjście z choroby. Ile ci rodzice mają sił. Siły daje miłość. Ja także darzę moje dzieci wielką miłością. Są dla mnie wszystkim. Jestem mamą Gabrysi odkąd się o niej dowiedziałam, jestem mamą Antosia odkąd moje pragnienia i oczekiwania stały się rzeczywistością. Kiedyś córka zapytała: -Mamo, ty nas wszystkich kochasz? -Kocham-odpowiedziałam. -To ty serce podzieliłaś na trzy części? Jedna dla mnie, druga dla Antosia, a na koniuszku serca jest miejsce dla taty? -Dokładnie tak- odparłam nieco zadziwiona rozumowaniem córki. Tak to jest, w moim sercu jest miejsce dla nich wszystkich. I moje serce nie posiada tylko trzech części. Jest tam bowiem miejsce dla wielu innych osób, które kocham. Jednak moje dzieci zajmują tam miejsce szczególne. I tłumaczyć dlaczego nikomu nie trzeba. Miłość matki jest wielka, kiedy jest prawdziwa. Miłość matki potrafi zdziałać cuda, góry przenosić, nie tylko skaleczone palce, ale duszę uleczyć, zrozumieć i wybaczyć. Miłość matki tworzy- człowieka.

     Istnieje taka miłość

Istnieje taka miłość głęboka Oczekiwaniem serce wypełnia Jeszcze nie widzi, a już kocha I duszę dumą przepełnia

Istnieje taka miłość prawdziwa Co patrzy w oczęta zawsze szczere Co delikatne rączki w swoich skrywa I wybaczyć potrafi tak wiele

Istnieje taka miłość radosna Co rozkwita w uśmiechach na twarzy Pocałunkami pachnie jak wiosna I pozwala dziecku ciągle marzyć

Istnieje taka miłość zniewalająca Co większej już na świecie nie ma Co wczoraj, dzisiaj, bez końca Taka miłość matki do córki i syna