Myślę, że zawsze coś pozostaje w nas z dziecka. Czasem coś smutnego. Pamiętam jak moje ciocie - dwie siostry mojej nieżyjącej mamy, przyjechały razem z moją babcią ( a ich matką) w odwiedziny. Mimo że były juz po 50. zaczęły wypominać matce, którą dawniej "faworyzowała". Wciąż tkwiła w nich dziecięca zazdrość z przeszłości.

Mój tata z kolei, gdy miałam 14 lat już nie składał mi życzeń z okazji Dnia Dziecka. Żeby mnie nie obrazić? Nie wiem, mnie było przykro.

Ja do końca życia będę składać życzenia swoim synom z okazji Dnia Dziecka. Bo choć już będą bardzo dorośli, to wciąż będą moimi dziećmi. 1 czerwca, to będzie Święto Moich Dzieci. To nic, że być może, będą już mieli własne.