Ostanio dużo mysli atakuje moją głowę. Myślę o Jacku. Analizuję jego postawę wobec świata, wobec rodziny, wobec mnie i wobec naszego synka.

Wiem, że on nie jest sobą, ze to alkohol steruje jego życiem ale....tak mi ciężko go zrozumieć.

Jeśli wiesz, że zabijasz siebie, że krzywdzisz najbliższych DLACZEGO tego nie zmienisz???

Kolejne święta z zakazem wstępu do jego rodziców, tak mi źle, że postarał się, by myśleli o mnie w ten sposób. TO NIESPRAWIEDLIWE!!!! Bardzo!

Nie skrzywdziłabym w ten sposób nawet największego wroga...! Bardzo to smutne.

Muszę wytrwać i to. Paweł odezwał się z propozycją pracy i zamieszkania na Dominikanie.

Zdążymy przed porodem....?