37 tc-  w pasie mam 99 cm :) no talia osy normalnie :)  w tym tyg. widzę, że obnizył mi się juz brzuszek, i głowa synka bardziej napiera na pęcherz, zdarzyło się już że dw razy w nocy wstaję na siusiu. Pani położna mówi że to wszystko jest po coś -  nocne wstawanie na siusiu przyzwyczaja nas, nasz organizm do nocnego wstawania do dziecka, czy w celu karmienia , czy sprawowania ogólnej opieki na nim. Ach ta mądra natura:) Na zajęciach z położną na które uczęszczam od 25 tc, omawiałysmy sobie poszczególne etapy porodu, skupiając się bardziej na 1 etapie, czyli objawach zaczynającego się porodu, skurczach, bólu, jak sobie z nim radzić, jakie wykonywać ćwiczenia przynoszące ulgę w bólu. Położna opowiadała też o naszych zachowaniach podczas poszczególnych etapów porodu, co wywołało sporo uśmiechu na naszych ustach. Otóż np. Że pamiętamy o oddechach i ćwiczeniach do 7 cm rozwarcia, potem tracimy głowę i prosimy o znieczulenie, krzyczymy, błagamy siostrę by nas ratowała:), czyli tzw kryzys 7 cm. Uczulała byśmy słuchały co mówi położna i stosowały się do jej wskazówek, że np. Jak nie przeć, to nie przeć mimo że mamy niesamowitą ochotę he. Potem w tym samym dniu, po tych ćwiczeniach, źle troche się czułam, wszystko mnie bolało... no tak, kłania się brak ćwiczeń fizycznych... Następnego dnia miałam kolejną wizytę w szpitalnej poradni,jak już co tydzień. Szyjka nadal zamknięta, ale krotka, powiedział pan doktor. Nie zapytałam co może to oznaczać ale sama sobie wyjaśniła, mam nadzieje że trafnie, otóż myślę, że skoro krótka to szybko pójdzie z jej rozwarciem, i nie będę się męczyła kilkanaście godzin, aż się rozewrze jak długa szyjka :) Wynik na obecność paciorkowca, wyszedł negatywny,wiec super ;) Synek jak zawsze aktywny, wygina się sporo, powodując że mój brzuch na maksa jest zniekształcony, codziennie ma czkawkę, a jej objawem skaczący brzuch :) Pod koniec tygodnia czuje ból w pachwinach, czyli to rozciągające się wiązadła, ale tak musi być.