Dziś Antoś kończy 9 miesięcy. Szybko zleciało. Jest teraz takim uroczym bobaskiem, że nie mogę się nim nacieszyć. A jak zobaczyłam w telewizji kobietę w ciąży, małe dzidzie na reklamach, to pomyślałam, że nie mogę się doczekać drugiego dzidziusia. Są takie kochane. Ale trzeba najpierw dojść do jakiejś równowagi, ciało niech wróci do formy i psychicznie trzeba sobie odpocząć. No i zanim kolejna ciąża... to trzeba do pracy wrócić, dziecko do przedszkola posłać.

Ale miało być o Antosiu... właśnie się obudził. Spał godzinkę, a powinien półtora. Śpi dwa razy dziennie. Jest bardzo grzeczny, na tyle na ile potrafi być szkrabek w jego wieku. Wczoraj powiedział w końcu: tata. Jesteśmy dumni z naszego synka. Jest dzieckiem idealnym. Przynajmniej na razie, póki jeszcze nie pyskuje. 

I pozyskał nową umiejętność, a miało to miejsce dokładnie wczoraj. Pierwszy raz zabrał innemu dziecku zabawkę. Miłoszek podszedł z zabawką, Antoś mu zabrał. Miłoszek się zdziwił, ale nie protestował. Kasia zaczęła bić brawo, bo czekałam na ten moment już dłuższy czas. A ja zaczęłam ganić Antosia, mówiąc, że tak nie wolno... Przecież nie mogę pochwalać łobuzowania. Do tej pory to wszystkie dzieci w koło zabierały mu zabawki, a on sobie pozwalał. Ale jest najmłodszy ze wszystkich swoich kolegów. Może teraz już sobie będzie umiał poradzić w kontaktach z rówieśnikami ;P Nie chcę, żeby go biły dzieci po głowie. Niech się uczy radzić w różnych sytuacjach. To jest krok w stronę zaradności.  Dlatego tak się cieszę.

A teraz szykujemy się do wyjścia. Jedziemy w odwiedziny do Łukasza. Pierwszy raz wybieram się sama z Antosiem samochodem. Do pokonania 10 km, więc trasa na pierwszy raz akurat.