Przed chwilą przeżyłam koszmar. Antek cierpi, a ja nie potrafię mu pomóc. Spał mi na ręku, położyłam go do łóżeczka, chciałam też iść spać. Po chwili się obudził z płaczem... wraca mu się pokarm z żołądka. Trzeba go szybko podnieść, ale jest to dla niego bolesne, bo wraca mu się już z sokami z żołądka i piecze. Przerażliwie krzyczał, na chwilę się uspokoił i znowu, tylko jeszcze gorzej. Najgłośniej jak potrafił, jakby go ze skóry obdzierali. A ja razem z nim. Tylko w ciszy. Serce boli, jak patrzę kiedy mój synek tak cierpi. W końcu beknie, trochę mu ulży, i tak parę razy. Teraz śpi na ramieniu mamy, w pionie, ma najsłodszą minę na świecie, kocham to małe stworzonko! Nie położę go, bo zacznie się od nowa. Ile to będzie trwało? Kiedy ten układ pokarmowy dojrzeje??? Na każdym spacerze po ponad pół godzinie Antoś podnosi alarm, bo leży i czuje, że zaraz mu się wróci. Płacze w wózku, muszę go podnosić, ludzie patrzą jak na wariatkę.

Tymczasem jutro planujemy jechać na 40-ste urodziny szwagra do Szczecina. Na krótko. Mam nadzieję, że nie będzie takich "głośnych" problemów. W dodatku za każdym razem, jak rozmawiam z sąsiadem/-tką, to się chwalą, że słyszeli, jak mi dziecko płacze w domu. Nie wiedzą, jaką przykrość sprawiają matce i ile stresu jej to przynosi, mówiąc takie rzeczy. Normalne, że dziecko płacze, nie umie mówić inaczej. Nie mają na myśli nic złego. Ale złapałam się na tym, że jak Antoś płakał, to mu mówiłam, żeby trochę ciszej, bo znów sąsiedzi będą słyszeć i gadać. Nie chcę, żeby myśleli, że mam niegrzeczne dziecko. Antoś jest kochany, grzeczny, płacze, jak go boli ten przełyk. A że to często... W leżczku bujaczku ładnie siedzi, nawet zasypia czasem. A czasem się tam cały zarzyga... Mam 20 tetrowych pieluch i robię pranie co drugi dzień. Muszę porozmawiać z lekarzem pediatrą, zapytać o cofanie się treści pokarmowej. Zawitkowski wspomina, że są jakieś zioła i inne leki, niestety zbyt ogólnie. Ogólnie książka super :)